Gewoon een dagje

Zomaar weer eens een blogje op mijn Kiezels Getijdenstroom.
Nee, geen update. Geen full report van alle wederwaardigheden op het pad dat maar voortgaat met onverwachte kronkelingen achter elke bocht. Waar wij, mijn lief Bart, zoonlief Huib en ik voor gekozen hebben. Het pad dat over toppen, langs flanken en door dalen gaat. Soms op ’t scherp van de snede, gapende afgrond in zicht….

Vandaag.
Gewoon. Een paar impressies.
Beginnen we met een vrolijke bij.

Veel bijen op visite vandaag. Feestje op de klimop!

…en visite van Dzjidzji, van 5 huizen verderop.

Anderhalve week geleden…. Gapende afgrond…. Aiiii, dan toch maar een ‘korte’ update, moet ergens beginnen, nietwaar?!
Deze Lady L lag uitgeteld op bed. Niks meer willen. Niet eten, drinken, spugen. Doodmoe. Drama een beetje erin gooien… Huplakee!
Had net tien dagen eerder de zesde kuur van nieuwe serie chemokuren gekregen: Caelyx. Eens in de vier weken gaan we, mijn geliefde chauffeur en ik, als van ouds in onze CX Break Brun Maya naar het Antonie van Leeuwenhoek ziekenhuis, Amsterdam. (Merkt u het ook, lieve lezer? Het gaat toch alweer richting full report ….klein beetje context nodig.) en dan heb ik het nog niet eens over het feit dat je van deze kuur geen haaruitval hebt, noch misselijkheid. Slechts algehele moeheid…. Even. En dan weer opkrabbelen. Is de bedoeling. Tenminste, zo ging het tot een paar weken geleden.

Even adempauze tussendoor.

Ideetje voor klein herfst quiltje….

Het was vrijdagmiddag. Gelukkig wisten ze er in het AVL raad mee. Ik mocht er twee nachtjes blijven, na een belletje van mr B. Kreeg extra vocht via infuus, en andere medicatie. En een privé kamer. Het hielp allemaal. Kost wat tijd.
Alle hulde voor AVL en de lieve mensen daar! En nog deskundig ook!

Zo, dat staat. Weet u dat ook weer.

We zijn dus nu zo’n bijna twee weken verder. Heel langzaam gaat deze dame vooruit. Zegt zij heel voorzichtig.

Want kijk maar…
We springen naar het heden.

Zo mooi kleurt de Amber in de herfst!

Vandaag ben ik weer even wezen stappen. Gewoon. Een straatje om. Ho, niet te snel beginnen…. Gas terug. Zo, dat is beter.
Onze mooie Meloenstraat helemaal uit — en die is lang hoor! Tuinen inspectie, bibliotheekkastje bekeken, detectiefje voor mijn mamaatjelief eruit gehaald, blaadjes van de amberboom geraapt. Van die dingen, ja!

Hoekje om en via de Appelstraat terug door de Vlierboomstraat. Winkeltjes kijken. Antihaarbalsnoepjes kopen voor Snoet. Hamsters bekeken. Vertellen over onze hamsters vroeger. O, en toch even bij De Magneet binnen om lekker warme beenwarmers voor mijn armen te kopen. (En nog een pyamashirt, afgeprijsd vanwege verkleuring. ’s Nachts heb je toch je ogen dicht… :-))

En toen weer op huus an. We waren er bijna. We, want Joke, mijn lieve vriendin die ook in het inloopkoor Haaglanden zingt, was mee. Heel gezellig gepraat, zo samen kuierend door de buurt.

Solidago van Joke.

…In onze oude handgedraaide vaas van Mobach.

Moe maar voldaan aan de lunch begonnen.

En toen brak de zon door.

Nectarfeestje op de klimop in de achtertuin.

En moest deze zonaanbidder even haar neus in de zon verwarmen.
En op fotosafari in haar achtertuin.

Nog een zonaanbidder.

Want de klimopbloemetjes schitterden zo mooi en zongen zo’n prachtig bijenlied. Daar wil dit meisje zich wel even in alle bochten voor wringen. Even stil zitten, dames bij! Inzoomen, close up…. U roept, wij klikken…
Het gegons was oorverdovend. Even nog nectar binnenhalen voor de barre winterslaap. Dat dacht ook een late wesp. Kijk haar nou zitten.

De steekkontje van mevrouw Wesp.

Misschien wel een klein koninginnetje. Dan moet het toch echt boven de tien graden zijn. Want deze dames gaan echt niet voor minder. Zo zacht was het. Heerlijk!

Happy bij.

Zo blauw de lucht.
Zo zonnig ineens.
Zomaar een dagje.
Zomaar weer eens een gewoon goed dagje.
Zomaar weer eens een blogje.
Fijne dagen allemaal!

Advertenties