Laatste kuur zit erin en doet goed werk, nog even de laaste actieve kankercellen de deur uit, hoop doet leven, ‘thumbs up”! Gaan we vanuit.
Kamer 7 was it keer de plek van actie in het AVL op afdeling Dagbehandeling. Een hok van niks, bleek proefopstelling in kinderschoenen. (Moeten nog wel wat puntjes aangescherpt. Zo was de lamp in het plafond fel in de ogen schijnend, waren er nog geen fleurige afleiders aan de muren, die dan weer wel netjes gestuukte ongerept, en waren er zowaar kastjes, die nog geheel nieuw roken. Ook ontbraken de teevees, hetgeen niet echt gemist door de jeugd van tegenwoordig waaronder blogger deze.) Er gaat een verbouwing aankomen voor deze afdeling met meer bedden: 50 willen ze er nu. Ja het is druk in kankerland. Chemootjes bij de vleet, alsof ze het gratis weggeven. Maar voor heel velen toch nog de weg naar genezing of afstel en vooruitschuiven van einddatum en voorgoed de ogen dicht. Naast mij kwam dit keer weer de vrouw die haar daagjes nog telt. Ze heeft longkanker maar door de taxol-behandelingen heeft ze nog iets van wat zo mooi eufemistisch ‘kwaliteit van leven’ wordt genoemd. Ze herkende mij pas goed toen lieve Ellen weer vrolijk binnenstapte. Die combinatie had ze onthouden. Hoe het verder ging met deze blogtante? We waren al vroeg aanwezig want om 9.15 was onze meldtijd, Om iets over half 9 zette mijn lieve chauffuer de CX op ons ‘vaste’ plekje in de zon op de parkeerplaats. (Half 8 van huis gereden, dus dat was mooi gedaan, met dank aan de crisis – geen files!) Even op adem komen met ons ritueeltje van bakkie koffie uit eigen thermoskan voorin de CX Break. Binnen in de hal ons bankje weer opgezocht voor tussenlanding. Wij hebben zo onze vaste plekken veroverd…
Chauffeurtje-lief, oftewel Mr. B bleef dit keer bij mij hangen, al was het met wurgen vanwege een fikse verkoudheid met hoest, die ik zo lief was hem aan te smeren. Hij had z’n hoekje met ipad, en ik lag te suffen op bed. Dat is de tavegil, een medicament tegen allergieverschijnselen bij taxol.(Mijn buurvrouwtje slaapt er 4 hele dagen van!!) Dexametason er ook nog bij, en dan even in laten werken. Na uurtje de taxol die verdund was dit keer tot 50%. Internist vond dat nodig gezien mijn toenemende tinteling in voeten en ook rechtervingers – neuropathie bijwerkingen van taxol.
Wat een hoeveelheid tekst toch weer. Tien vingers blind tikt zo heerlijk weg…. Kort en goed: alles ging prima en om 14.30 u. stonden we weer buiten. Nogl haastige aftocht uit kamer 7 want de volgende patiënt stond al te wachten… In de gauwigheid mezelf uit dromenland geplukt, en nog 2 kraanvogeltjes voor mijn buurvrouw gevouwen – “Wat heb je daar nou gefröbeld?”) Wat je noemt een kort dagje voor de verandering. Het is nog niet helemaal geland, dat het de laatste keer is van heel lang niks, hoop hoop hoop HOOP ik op. Het ritme zit er nog zo in, elke 3 weken de gang naar Amsterdam en AVL. De situaties meester blijven en je toch overgeven aan de expertise en dagelijkse gang van zaken in zo’n ziekenhuis. Nu is het verder weer aan mij. Nu moet ik het zelf doen, het aankunnen, het oppakken, wat dat dan ook is.. Elke dag weer: hoe gaan we er mee om, of elke dag van moment naar moment, is dat plukken of bukken? Wel, op dit moment, zien we het wel. Eerst nog deze berg nemen. Al zou ik minder misselijk moeten zijn, doordat de Carboplatin is weggelaten.
Nu nog beeld voor de liefhebbers, gemaakt door de ipaddende chauffeur Mr. B.: een serie, waarbij ik het toch niet kan laten wat meer dan datum en tijd te noemen. 😉
En ik maar weer door Toscaanse heuvels lopen… het leven is oneerlijk, maar het was wel weer heerlijk. Zet hem op bergje op!!! Kom gauw bij je!!
Lies
By: lieszz on 8 oktober 2012
at 12:44 pm
Zo hebben we allemaal wat. Blijf genieten! Ik blijf gewoon struinen door de duinen! Kijk maar op facebook! Heb je Sienna de groeten gedaan van mij? 😉
By: lisetskiezels on 8 oktober 2012
at 1:20 pm
Dikke knuffel voor jou en jouw Mr. B!
By: Hubertine on 28 september 2012
at 7:09 pm
Lisette,
wat heeeeerlijk dat je er klaar mee bent, letterlijk en figuurlijk. Nu maar de blik op oneindig en vooruit, je lijkt dat zo goed te kunnen en je te kunnen vasthouden aan de grote en kleine druppels vreugde die het leven je biedt.Ik verheug me erop je weer naast me te horen zingen, over 2 weken? Ik reken erop.
stieneke
By: stieneke on 28 september 2012
at 4:24 pm
Ga ik aan werken! Verheug me er ook altijd op! Jouw steady voice next to me! 😉
By: lisetskiezels on 28 september 2012
at 4:52 pm
ook deze is voorbij liset! Hoera!!!!
By: els on 28 september 2012
at 2:29 pm
Lieve Liset,
Het zit er op. En er in. Nu even rust. Ik duim dat de chemo zijn werk mag doen. En nu even uitrusten, voor jou en je chauffeur. Fijn weekend.
Nel van der Linden
By: Nel van der Linden on 28 september 2012
at 2:28 pm